Sprinkhanen en krekels - Rechtvleugeligen (orde Orthoptera)

Over de hele wereld komen er ongeveer 25.000 verschillende soorten sprinkhanen en krekels voor. De orde van sprinkhanen is onder te verdelen in de onderordes kortsprietigen en langsprietigen. Onder de kortsprietigen vallen de echte sprinkhanen die kortere voelsprieten hebben dan de langsprietigen. Sabelsprinkhanen en krekels behoren tot de langsprietigen.  Kenmerkend voor sprinkhanen en krekels is het langwerpige lichaam, de rechte lederachtige vleugels en de grote achterste poten. Die grote achterste poten zijn zo geëvolueerd dat ze daarmee goed kunnen springen. Afhankelijk van de soort kan de grootte erg variëren van zo’n 4 mm tot wel 16 cm (excl. Voelsprieten). Er komen sprinkhanen en krekels in verschillende kleuren voor. De meest voorkomende kleuren zijn echter bruin en groen. Sprinkanen en krekels komen in verschillende habitats voor, zoals in bomen, struiken en natuurlijk in graslanden.

Bij de sprinkhanen en krekels hebben alle vrouwtjes een legbuis, waarmee ze hun eitjes afzetten in de substantie waar de eitjes verder uitgroeien. Bij de kortsprietigen is deze legbuis uitstulpbaar. Bij de langsprietigen bestaat de legbuis uit een uitsteeksel. Dit uitsteeksel is niet intrekbaar en heeft de vorm van een sabel.

Het voedsel dat ze gebruiken is afhankelijk van de soort. Zo zijn er soorten die alleen plantaardig- of dierlijk voedsel eten. Daarnaast zijn er ook soorten die zowel plantaardig- als dierlijk voedsel tot zich nemen.

Sprinkhanen en krekels maken verschillende soorten geluiden om elkaar te looken voor de voortplanting. Bij de meeste soorten wordt het geluid veroorzaakt door verschillende lichaamsdelen langs elkaar te strijken. Maar er zijn ook soorten die trommelen met hun poten tegen een voorwerp of tegen hun vleugels aan. Het geluid is wel altijd per soort verschillend. Dit om te voorkomen dat ze de verschillende soort lokken.

Classificatie: Sprinkhanen en krekels (orde) – Insecten (klasse) – Geleedpotigen (stam) – Dieren (rijk).

Grote groene sabelsprinkhaan (Tettigonia viridissima)

Nimf-van-de-grote-groene-sabelsprinkhaan-(Tettigonia-viridissima)

De grote groene sabelsprinkhaan komt op de meeste plekken in Nederland en op de Veluwezoom algemeen voor. Met zijn lengte van 28 tot 42 mm is het één van de grootste insecten in Nederland. Door hun goede camouflage vallen ze niet erg op tussen de planten en struiken waar ze zich verschuilen. Ze eten zowel dierlijk- als plantaardig voedsel. Het dierlijke voedsel bestaat uit andere insecten, die ze met hun poten vangen en daarna verscheuren met hun kaken. De stekels op de poten helpen om hun prooi te vangen en bast te houden. Het repeterende geluid dat ze voortbrengen kan je horen gedurende de maanden juli t/m oktober.

Classificatie: Tettigonia (geslacht) – Sabelsprinkhanen (familie) – Sprinkhanen en krekels (orde) – Insecten (klasse) – Geleedpotigen (stam) – Dieren (rijk).

Krasser (Pseudochorthippus parallelus)

De krasser komt in Nederland en de Veluwezoom algemeen voor. In delen van Noord-Nederland is de krasser echter afwezig. De kleur is meestal groenig en ze hebben relatief korte vleugels. Vrouwtjes hebben alleen een aanzet van vleugels. Je kan krassers vooral tegenkomen in wegbermen, heidegebieden en graslanden. Ze komen in dit soort omgevingen in grote aantallen voor en je kan daardoor hun kenmerkende krassende geluid goed horen. Door de grote aantallen waarin ze dan voorkomen zijn ze een belangrijke voedselbron voor onder andere vogels, egels en spitsmuizen.

Classificatie: Pseudochorthippus (geslacht) – Veldsprinkhanen (familie) – Sprinkhanen en krekels (orde) – Insecten (klasse) – Geleedpotigen (stam) – Dieren (rijk).

Ratelaar, een vrouwtje van de Chorthippus biguttulus soort

Het gaat hier waarschijnlijk om een vrouwtje van de Chorthippus biguttulus soort., ook wel ratelaar genoemd. Dit is niet voor 100% zeker want het zou ook de verwante soorten snortikker of de bruine sprinkhaan kunnen zijn. Deze lijken namelijk sterk op elkaar. Een kenmekend verschil van de ratelaar t.o.v. de snortikker en de bruine sprinkhaan is het geluid dat die maakt. Het duurt een aantal seconden en klinkt als een ratelend en ruisend geluid. De ratelaar is een kleine veldsprinkhaan. met een lengte van 13 tot 22 mm en komt in Nederland en op de Veluwezoom algemeen voor, met uitzondering van Noord-Nederland. De biotopen waar de ratelaar voorkomt zijn grasvelden, bermen en heidevelden.

Classificatie: Chorthippus (geslacht) – Veldsprinkhanen (familie) – Sprinkhanen en krekels (orde) – Insecten (klasse) – Geleedpotigen (stam) – Dieren (rijk).