Boktorren (Familie Cerambycidae)

De familie van boktorren bestaat wereldwijd uit meer dan 30.000 soorten. De meeste boktorren lijken qua basisvorm wel op elkaar. Zo hebben ze vaak een langwerpig lichaam gecombineerd met sprietachtige poten. De lange tasters van boktorren is een kenmerkende eigenschap, ook in vergelijk met andere torren die ook een langwerpig lichaam hebben, zoals de rode weekschildkever. Boktorren komen in veel verschillende kleurvariaties voor en de lengtes van de verschillende soorten varieert tussen de 0,4 en 15 cm.

Er zijn ook boktorren die qua uiterlijk andere insecten nabootsen. Zo heeft de kleine wespenbok de gele tekening van wespen overgenomen. Daarmee willen ze aangeven: ‘pas op, ik ben gevaarlijk’. De voeding van volwassen boktorren bestaat meestal uit nectar, stuifmeel en boomsappen. De larven eten voornamelijk dood en levend hout.

Classificatie: Boktorren (familie) – Kevers (orde) – Insecten (klasse) – Geleedpotigen (stam) – Dieren (rijk).

Gewone smalboktor (Stictoleptura-rubra)

Gewone-smalboktor-(Stictoleptura-rubra)

De gewone smalboktor, ook wel rode smalbok genoemd, is een boktor die in Nederland en op de Veluwezoom algemeen voorkomt. Ze worden ongeveer 10 tot 20 mm groot en zijn als boktor actief van ongeveer mei tot en met september. Je komt ze tegen op bomen in het bos en bloeiende platen op open plekken, dit bij voorkeur op schermbloemigen. Het mannetje is slank en heeft een zwarte halsschild en geelbruine dekschilden. Het vrouwtje is wat forser waarbij het halsschild en de dekschilden roodbruin van kleur zijn. De larven van de gewone smalboktor vreten zich in dood hout en aan het eind van de vraatgang verpoppen ze zich. Deze larvefase duurt een paar jaar.

Classificatie: Stictoleptura (geslacht) – Boktorren (familie) – Kevers (orde) – Insecten (klasse) – Geleedpotigen (stam) – Dieren (rijk).