Hulst (Ilex aquifolium)

De hulst is een inheemse boom die in praktisch heel Nederland voorkomt. Kenmerkend voor de hulst zijn de leerachtige balderen met meestal scherpe tanden. Naast de gaafgerande bladeren hebben ze meestal ook wel een aantal bladeren zonder stekels. Vaak hebben oudere hulstbomen meer bladeren zonder stekels dan jongere exemplaren. De hulst de enige loofboom in Nederland die ’s winters groen blijft. De hulst kan zowel in struikvorm als in boomvorm voorkomen en kan wel 300 jaar oud worden. De hoogte van een hulst bedraagt maximaal ongeveer 10 meter.

De hoofdwortels van de hulst lopen, vrij dicht aan de oppervlakte, in horizontale richtingen weg. De zijwortels lopen dan vanaf de hoofdwortels naar beneden de grond in. Dit noemt men ook wel een ‘zinkerwortelselsel’, wat gebaseerd is op de ‘zinkende’ zijwortels naar beneden toe. De hulst in het bos blijft meestal klein qua formaat omdat het ‘zinkerwortelstelsel’ onvoldoende ruimte heeft om ver uit te breiden.

Weetjes over de hulst:

De takken met rode bessen van de hulst worden veel gebruikt in kerststukjes.
Vaak zie je hulststruiken in het bos die laag blijven. Dit komt omdat, vooral de ree, de nieuwe malse blaadjes die opkomen, opeten.
De bessen van de hulst zijn voor mensen giftig. Vogels eten de bessen meestal pas als er niets anders meer te vinden is.
Omdat de hulst tweehuizig is dragen sommige bomen wel en andere geen bessen. Tweehuizig betekent dat de boom mannelijk of vrouwelijk van geslacht is. De bomen die dus geen bessen produceren zijn de mannelijke bomen.
Classificatie: Ilexs (geslacht) - Hulst (familie) Nieuwe tweezaadlobbigen (clade)– Bedektzadigen (clade) –Zaadplanten (klasse) – Landplanten (stam) – Planten (rijk).