Wintertaling (Anas crecca)

De winterlating is een wat kleinere eend met een grootte van ongeveer 35 cm. Dit met een spanwijdte van ongeveer 60 cm. Bij wintertalingen is het mannetje veel opvallender gekleurd dan het vrouwtje. Door verandering van hun leefgebieden en de verdroging neemt het aantal broedparen in Nederland af. Ze staan inmiddels dan ook al op de rode lijst. Wintertalingen worden gemiddeld zo’n drie jaar oud.

Waar leeft de wintertaling?

De wintertaling heeft een voorkeur voor leefgebieden zoals ondiepe waterplassen waar een sterke begroeiing van de oevers aanwezig is. Je komt ze ook tegen op langzaam stromende rivieren en natte graslanden. Het aantal broedparen in Nederland loopt terug vanwege de verdroging en verandering van hun leefgebieden.

Wat eet de wintertaling?

Het voedsel van de wintertaling bestaat voornamelijk uit waterplanten en zaden. Gedurende het broedseizoen eten ze ook veel dierlijk voedsel in de vorm van ongewervelde diertjes. Ze bemachtigen hun voedsel door te grondelen en het voedsel met hun snavel uit te filteren.

Hoe herken je de wintertaling?

Het mannetje heeft een roodbruine kop waarop een groene vlek over het oog naar de nek loopt. Het verenkleed is grijzig van kleur waarbij er een witte streep over de flanken loopt. Daarnaast hebben ze een witte borst. Het verenkleed van het vrouwtje is lichtbruin en is voorzien van donkere vlekken. Ze lijken wat op het vrouwtje van de wilde eend en de zomertaling. Ze hebben een glanzend groene spiegel.

Weetjes over de wintertaling

Classificatie: Anas (geslacht) – Eendachtigen (familie) – Eendvogels (orde) – Vogels (klasse).
Het aantal wintertalingen in Nederland loot terug. Ze staan op de rode lijst.